در ساعت 5:26 دقیقه‌ بامداد 5 دی ماه سال 1382 زلزله‌ای به بزرگی 5.6 ریشتر، بم و اطراف آن را لرزاند. ایران یکی از 10 کشور نخست زلزله‌خیز جهان است و بر اساس تجارب گذشته سالانه حدود 10 درصد از تولید ناخالص ملی کشور، صرف هزینه‌های مربو به حوادث و بلایا می‌گردد. در زلزله بم به علت قدمت و مقاومت کم سازه‌ها، پائین بودن کیفیت مصالح ساختمان‌ها و عدم آمادگی کافی مردم و ارگان‌های مسئول، منجر به بروز فاجعه‌ای تاریخی و کشته و مجروح شدن تعداد بسیاری از هموطنان عزیز ما شد. با توجه به زمان وقوع زلزله، اکثر مردم در خواب بسر می‌بردند و به خاطر عدم استحکام کافی سازه‌ها و عدم آمادگی کافی در پناهگیری، سبب افزایش تعداد تلفات انسانی گردید.

با توجه به اینکه کشور ایران کشوری زلزله‌خیز است و بر اساس سوابق لرزه خیزی در آینده نیز، امکان زلزله‌ای مهیب در برخی نقاط  کشور تجربه خواهد شد و به دنبال خود نیز می‌تواند خسارت‌ها و تلفات زیادی را همراه داشته باشد، اگر چه زلزله را نمی‌توان پیش بینی کرد، ولی می‌توان با افزایش آمادگی از یک سو و ارتقای ایمنی تأسیسات و زیرساخت‌ها، مقاوم‌سازی ساختمان‌ها، بازسازی و نوسازی اماکن، مدیریت واحد و جلب مشارکت همگان، رعایت اصول ایمنی و استاندارد سازی درساخت وسازها، آمادگی، اقدامات پیشگیرانه و آموزش و فرهنگ سازی مناسب، اثرات ناشی از حوادث و بلا را بکاهیم.

ضرورت دارد از مراکز علمی، تحقیقاتی و دانشگاهی مرتبط با حوادث و بلایا حمایت بیشتری شده، تا ضمن توسعه و تقویت تجهیزات آن‌ها در جهت مطالعه توسعه و به روز رسانی تجهیزات و انجام تحقیقات کاربردی برای کاهش اثرات حوادث و بلایا اقدام موثری صورت گیرد.

پنجم دی ماه یادبود قربانیان و هنوطنان عزیزمان در زلزله بم است که یاد و خاطره ایشان را گرامی می‌داریم. بعنوان سخن آخر باید اشاره نماییم که پیشگیری و آمادگی اولویت بیشتری بر پاسخ به حوادث و بلایا داشته و یک ضرورت اجتناب ناپذیر است که باید به عنوان کاری مشترک بین دولت و مردم باشد. این کار نیازمند برنامه ریزی وایجاد فرهنگ غنی و تقویت آن و یک باور قلبی در بین آحاد جامعه است.