در خصوص رویکرد ترجمان دانش و کاربردی کردن نتایج حاصل از تحقیقات، در نشست تخصصی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار با عنوان" تجارب پیشرو تا محیط کار بهداشتی و ایمن"  که روز دوشنبه 11 اردیبهشت ماه 1402، به مناسبت روز جهانی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار توسط گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار در دانشکده بهداشت و ایمنی برگزار گردید، اخبار نتایج پژوهشی طرح های تحقیقاتی خاتمه یافته در سال 1401 و 1402 گروه بهداشت حرفه ای و ایمنی کار مطرح و یافته های کلیدی آنها متناسب با نیاز ذینفعان اطلاع رسانی گردید:

************************

طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین تراکم میست روغن موجود در هوای ناحیه تنفسی تراشکاران با سطح سرمی اینترلوکین ۱β» با کد پژوهان 24688

مجری و همکاران: دکتر رضوان زنده دل، الهام عسگری گندمانی، دکتر سیامک صبور، دکتر نریمان مصفا

«ارتباط بین تراکم میست روغن موجود در هوای ناحیه تنفسی تراشکاران با سطح سرمی اینترلوکین β1 بررسی شد»

در توضیح مطلب این خبر: بررسی‌ها نشان داده است استنشاق آئروسل‌های مایعات فلزکاری می‌تواند باعث تحریک گلو (درد، سوزش گلو)، بینی (آبریزش، گرفتگی و خون‌دماغ) و ریه‌ها (سرفه، تنگی نفس، افزایش تولید مخاط) شود. مواجهه با آئروسل مایعات فلزکاری اغلب با برونشیت، پنومونی ازدیاد حساسیتی و بدتر شدن مشکلات تنفسی همچون آسم همراه است. نقش قابل‌توجه در پیشرفت این بیماری‌ها را سطح پایین بهداشت، عدم رعایت استانداردهای بهداشتی و دست‌کم گرفتن خطر توسط کارگران ایفا می‌کند. مطالعات نشان می‌دهد مواجهه طولانی‌مدت با میست روغن‌های معدنی باعث بروز اثرات تحریکی در تراشه‌های ناحیه تنفسی است. و هنگامی‌که این مایعات در طی فرآیند ماشین‌کاری به میست تبدیل می‌شوند، می‌توانند موجب تحریک چشم، بینی و گلو شوند. قطرات بزرگ‌تر میست می‌توانند به داخل بینی نفوذ کرده از تراشه¬های تنفسی عبور کنند و بلعیده شوند. قطرات کوچک‌تر هم می‌توانند در ریه‌ها رسوب کنند. استنشاق میست، بخارت مایعات فلزکاری در طی زمان می‌تواند آسم یا پنومونی ازدیاد حساسیتی ایجاد کند که شواهد نشان می‌دهد ممکن است منجر به سرطان ریه شوند. مواجهه مکرر با این مایعات نامحلول باعث بروز درجات مختلفی از حساسیت می‌شود. یافته ها نشان داد که میانگین مواجهه وزنی-زمانی با میست روغن در کارگران تراشکاری برابر با 49/3 ± 10/7 میلی‌گرم بر مترمکعب ارزیابی شد. مواجهه با میست روغن در دو سالن ماشین‌کاری (33 نفر) و دنده زنی (32 نفر) از 8/0 تا 9/13 میلی‌گرم بر مترمکعب متفاوت بود. میانگین مواجهه در افراد شاغل در سالن دنده زنی از ماشین‌کاری بالاتر مشاهده شد ولی این تفاوت ازلحاظ آماری معنی‌دار نبود (3/0=p-value).میانگین غلظت سرمی اینترلوکین β1 در تراشکاران برابر با 1900 ± 3599 و در کارکنان اداری 1432± 2922 پیکوگرم بر لیتر تعیین شد. نتایج ارزیابی با آزمون من ویتنی نشان می‌دهد میزان اینترلوکین β1 در تراشکاران به شکل معنی‌داری بیشتر از کارکنان مواجهه نیافته است (024/0 =p-value). میانگین سطح سرمی اینترلوکین β1 در گروه شاهد به‌عنوان مبنایی برای طبقه‌بندی تراشکاران در نظر گرفته شد. بدین ترتیب افرادی با غلظت بالاتر از مقدار میانگین اینترلوکین β1 (2922 پیکوگرم بر لیتر) به‌عنوان افرادی دارای واکنش التهابی در برابر میست روغن در نظر گرفته شدند. به‌این‌ترتیب افرادی شاغل در کارگاه دنده زنی به شکل معنی‌داری بیشتر از افراد شاغل در سالن ماشین‌کاری تحت تأثیر مواجهه با میست روغن بوده‌اند (02/0 =p-value). بررسی اثرات مواجهه تنفسی با میست روغن بر سیستم ایمنولوژیکی کارگران 2. پایش اینترلوکین β1 سرم به‌عنوان یک واسطه اساسی سیستم ایمنولوژیکی در مواجهه شغلی با روغن معدنی 3. اینترلوکین β1 یکی از واسطه‌های اساسی بروز سرطان درروند التهاب است. به دلیل وجود محدودیت‌های مالی در این مطالعه امکان پایش سایر پارامترهای التهابی مرتبط وجود نداشت، به همین علت توصیه می‌شود در مطالعات آینده اثرات مواجهه با میست روغن بر سایر پارامترهای سیستم ایمنولوژیکی مدنظر قرار گیرد.